30. rocznica śmierci mjr. Wacława Kopisto. Rzeszów upamiętnił [ZDJĘCIA]

Kwiaty i zapalone znicze złożono w niedzielę (26 lutego) w Rzeszowie pod obeliskiem upamiętniającym mjr. Wacława Kopisto.

Zdjęcia: Bartosz Frydrych / Rzeszów News

Uroczystość odbyła się przed południem, obok budynku TVP Rzeszów, gdzie cztery lata temu postawiono kamień z tablicą przypominającą o mjr. Kopisto. Kwiaty pod obeliskiem złożyli m.in. wojewoda Ewa Leniart, wiceprezydent Rzeszowa Jolanta Kaźmierczak, były prezydent Rzeszowa Mieczysław Janowski i radny miejski Waldemar Szumny. 

Potem, w kościele pw. św. Krzyża, odprawiono mszę w intencji Wacława Kopisto. 

Mjr Wacław Kopisto urodził w 1911 roku na Wołyniu. Był absolwentem Gimnazjum im. H. Sienkiewicza w Łańcucie. Studiował w Akademii Handlu Zagranicznego we Lwowie. Brał udział w kampanii wrześniowej w 1939 roku. Internowany przez Węgrów, przedostał się do Francji i brał udział w kampanii francuskiej w 1940 roku. 

W Wielkiej Brytanii przeszedł przeszkolenie, dzięki któremu we wrześniu 1942 roku – jako skoczek cichociemny – mógł podjąć walkę w okupowanej Polsce. Służył w szeregach Armii Krajowej, uczestnicząc w działaniach „Wachlarza”. 

W styczniu 1943 roku Kopisto brał udział w odbiciu ok. 43  żołnierzy AK, uwięzionych w niemieckim więzieniu w Pińsku. Od lutego 1943 r. był szefem „Kedywu” w Łucku. Po wkroczeniu Armii Czerwonej w kwietniu 1944 roku został aresztowany i po sześciu miesiącach skazany przez trybunał wojenny w Kijowie na karę śmierci przez rozstrzelanie. 

Wyrok ten został zamieniony w styczniu 1945 roku na 10 lat więzienia, które odbył w więzieniach w Kijowie, Kaniowie oraz w najcięższych łagrach Kołymy, Komi i Magadanu.

Mjr Wacław Kopisto wrócił do Polski w 1955 roku i osiedlił się w Rzeszowie. Był członkiem Światowego Związku Żołnierzy AK, Związku Sybiraków oraz Towarzystwa Miłośników Lwowa i Kresów Południowo-Wschodnich. Kawaler Orderu Virtuti Militari, Polonia Restituta i dwukrotnie Krzyża Walecznych oraz odznaczeń brytyjskich.

Mjr Kopisto zmarł w Rzeszowie 21 lutego 1993 roku, został pochowany w Alei Zasłużonych na Cmentarzu Wilkowyja. 

[email protected]